In yoga wordt ervan uit gegaan dat je al volledig bent, compleet. Ieder van ons met een goddelijke vonk, die onderdeel is van het Alles. Stel je voor, triljarden vonkjes van bewustzijn, gloeiend en schitterend in een eindeloze schepping.

Het is een geruststellende gedachte, dat wij allemaal en alles wat leeft verbonden is met elkaar. We zijn niet alleen en dat zijn we ook nooit geweest. Lijden komt volgens de yogi's dan ook voort uit de illusie van afgescheiden te zijn.

Toen we geboren werden vergaten we dat we onderdeel zijn van het grote geheel. In die zin zou je kunnen zeggen dat het pad van yoga ontstaan is door het verlangen van de mens om volledig bewust op te gaan in het grote geheel en hiermee de hoogste staat van eenwording te bereiken. Dit word 'Samadhi' ofwel verlichting genoemd.

​

"Maar wat staat iedereen dan op zo'n matje te doen?"  hoor ik je denken, staan zij allemaal te streven naar verlichting? Het antwoord is Ja en Nee. De 'fysieke' vorm van yoga zoals wij haar nu kennen in het westen, is geleidelijk ontstaan in India door duizenden jaren van beoefening en onderzoek. Door yoga en meditatie verkrijgt de yogi beheersing over lichaam, geest en gevoel.

Yoga kan dan ook op verschillende niveaus beoefend worden, want als wij de mat opgaan doen wij dat met een reden. We zoeken bijvoorbeeld rust, mindful zijn in het moment of meer souplesse voor ons lichaam. Op zo'n moment zoeken ook wij 'verlichting' maar misschien niet direct de eenwording met het alles.

Dat komt nog wel een keertje, denk ik dan.